Բրո՛նզ ես, հո՛ւր ես,
Բրոնզե սո՛ւր ես,
Բրոնզե փա՛ռք ես,
Բրոնզե փա՛յլ-
Բայց դու զո՜ւր ես,
Ախ, իզո՜ւր ես
Կոտրում սուրս
Արևառ:
Ինչպես քաղցր
Մեր երգերը-
Մեր վերքերը
Հրաբույր-
Դու միշտ նո՜ր ես,
Ու հզո՜ր ես,
Ու բոսո՜ր ես,
Քաղցր քույր…’
Բրո՛նզ ես, հո՛ւր ես,
Բրոնզե սո՛ւր ես,
Բրոնզե փա՛ռք ես,
Բրոնզե փա՛յլ-
Բայց ափսո՜ս որ
Դու հեռո՜ւ ես-
Դու ուրո՜ւ ես
Արևառ…
Առաջադրանքներ
- Ի՞նչ եք զգում բանաստեղծությունը կարդալիս։ Ըզգում եմ ոնց որ ես բրոնզե եմ։
- Ո՞ւմ է նվիրված բանաստեղծությունն ըստ ձեզ։ Այս բանաստեղծությունը նրա մահացած կնոջն է նվիրված։
- Դուրս գրեք բանաստեղծության բոլոր գոյականները և դրանք օգտագոծելով ստեղծագործական փոքր աշխատանք ներկայացրեք։
Բրոնզ, փայլ, հուր, երգեր, վերքրեր, քույր, ուրու։
Մի անգամ պիռատ Ջեկը գթել էր շատ մի կիլոգրամ փայլուն բրոնզ։ Նա գնաց նրա նավի մոտ և այնտեղ դրեց բրոնզը։ Նա սկսեց երգեր երգել երբ նավի վրա հուր էր Ջեկը նրա ձեռքը վառեց։ Երբ նրա քույրը տեսավ նրա վերքերը նա Ջեկին տարավ շատ լավ ուրուի մեջ։